‘We moeten ’t even hebben over het partijtje…’ Schoorvoetend legt vader uit dat zijn dochter onze Prinses* dit jaar niet op haar feestje uitnodigt. Een huilbui (van mij) later besluiten we dat een privéfeestje, dus alleen Prinses* en haar bestie, een beter idee is. Maar, hoe vertel ik onze pleegdochter dat ze niet welkom is zonder dat ze zich afgewezen voelt? Een blog voor alle (pleeg)ouders met -soms- sociaal onhandige kinderen.

 ‘Weet je nog hoe het partijtje ging vorig jaar?’

Moeiteloos diept Prinses* de gebeurtenissen op. Het feestje was inderdaad niet leuk. Er is gehuild, ruzie gemaakt en gebekvecht. De lip van Prinses* trilt als ze vraagt: ‘Mag ik dan dit jaar niet komen?’ Dit is precies niet de kant die we op moeten met dit gesprek. Ik besluit haar vraag te negeren.

 

‘Feestjes zijn leuk, maar ook spannend…’

ga ik verder. Je vraagt jezelf af: ‘wie komen er allemaal? Wat gaat er gebeuren? Wat is er te eten?’ ‘En’, vervolg ik: ‘Je moet samenspelen met kinderen die je misschien niet kent. Of die je niet leuk vindt. En je doet spelletjes die je zelf nooit zou uitkiezen.’ Prinses* knikt hevig.

 

‘Een feestje moet leuk zijn voor iedereen. Toch?’

Hierna hou ik mijn mond. Bewust. Prinses* knikt. Ik zeg: ‘Wij, de papa’s en mama’s, denken dat het beter is als jullie samen een feestje vieren. Jullie gaan iets doen wat jullie allebei leuk vinden. En dan weet jij precies wat er gaat gebeuren.’

 

“Wat gaan we dan doen?”

Yes! We zijn uit de ‘ben-ik-soms-niet-welkom-discussie’. Door haar vraag weet ik: Prinses* staat open voor een ander idee. Ik opper het organiseren van een high-tea in het favoriete restaurant van Prinses*. Een restaurant waar de jarige job toevallig ontzettend graag heen wil, maar nog nooit is geweest.

 

“Dan mis ik het partijtje, dat is jammer”

Nu is het mijn beurt om te knikken. Ik zeg: ‘Dat is zeker jammer.’ Ik kus Prinses* op haar hoofd en trek haar naar mij toe. ‘Weet je? Als ík mag kiezen tussen een feest waar ik de zin van iedereen moet doen, óf een speciaal feestje, ín het leukste café ter wereld, mét mijn bestie? Nou, dan zou ik het wel weten!’

 

Met de belofte dat er een cadeautje voor de jarige komt, dat we taartjes eten én natuurlijk de stoel van het feestvarken versieren, valt Prinses* in slaap. Op haar gezicht ligt een glimlach.

 

Ook zo’n slecht-nieuwsgesprek in het vooruitzicht? Deze stappen helpen je door het gesprek heen:

• Refereer aan het uitje, feestje, uitstapje van toen. Jouw kind weet echt wel te benoemen of het leuk was of niet;
• Leg uit dat je een alternatief zoekt, iets wat leuk is voor iedereen;
• Doe een voorstel;
• Bevestig dat het jammer is, maar dat het alternatief leuker, beter, gaver, is.

 

En na afloop (pleeg)ouder, huil je nog één keer heel hard. Ook leuke dingen zijn voor onze kinderen soms lastig. Dat is oneerlijk, naar, en bovenal, gewoon heel erg k*t.