‘We moeten ’t even hebben over het partijtje…’ Schoorvoetend legt vader uit dat zijn dochter onze Prinses* dit jaar niet op haar feestje uitnodigt. Een huilbui (van mij) later besluiten we dat een privéfeestje, dus alleen Prinses* en haar bestie, een beter idee is....
´Die blogs van jou plakken etiketjes op pleegkinderen. Vind je dat nou nodig?’ Lieve lezeres, je hebt helemaal gelijk. Al dat uitknobbelen, afpellen en uitvissen is onnodig. En lastig gedrag lost het bovendien niet op. Pleegkinderen? Het zijn net echte kinderen. En...
In dit blog schreef ik hoe de hechting tussen mij en Prinses* in het zwembad ontstond. Vier jaar en drie zwemdiploma’s verder zoek ik nieuwe manieren om ons -soms moeizaam- contact, te herstellen. Hoe Prinses* en ik elkaar dankzij de Avondvierdaagse terugvonden, lees...
‘Jeetje. Wat jij zegt raakt mij. Moeten jullie niet opschalen? Naar een leidinggevende ofzo?’ Aan de koffie tijdens de zwemles van onze dochters loop ik leeg over het gedoe thuis. Gedoe is er altijd -in pleegzorgland gaat nooit álles goed-, maar dreigt ons nu te...
Prinses* is zo’n leuk kind, daar wil iedereen wel een avondje op passen. Zo! Dat is fijn denk jij. Maar, omdat ze behalve opa en oma geen enkele andere oppas accepteert moet ik ieder aanbod afslaan. Teleurgesteld druipt de ander af. En ik? Ik blijf achter met duizend...
Prinses* ligt op de grond, springt op, maakt een radslag en valt plat op de grond. Één, twee drie seconden ligt ze stil. Weer een radslag. Haar enkel scheert rakelings langs de vogelkooi. Ze schreeuwt: “Sorry! Dit moet even”. Ze veert weer op. Probeert een handstand....
‘Het is niet eng. Ik ga met je mee. Kom!’ Naast de glijbaan staat een moeder haar kind aan te moedigen. Jaloers kijk ik naar het duo. Onze Prinses* is de glijbaan al af voordat ik mijn teenslippers heb uitgeschopt. Heerlijk toch, zo’n durfal? Nou, dat denk jij....
“Patty, in pleegzorgland waait alles vanzelf over. Alle meningen, ongevraagde adviezen en wijzende vingertjes van hulpverleners, leg ze naast je neer.” Dit advies, gekregen van een puber-pleegmoeder, heb ik altijd onthouden. Toch kookte mijn bloed als er in een...
Sinds mijn nichtjes pedagogiek studeren is Prinses* behalve schattig ook interessant studiemateriaal. Hun latte’s leeg-lepelend concluderen ze dat de problemen van onze zevenjarige voorbij zijn. ‘Je merkt er haast niks meer van. Toch?’ Tijd dus voor een blog over...
‘We gaan eten. Nu! Niet aan tafel komen is niet eten.’ Ik spuug de woorden uit en heb direct spijt. Ongeduldig, schreeuwend en dreigend, zo’n pleegmoeder wil ik niet zijn. Mijn brein kookt weer eens over. Hoe komt dat? Is het erg? Voor alle (pleeg)ouders die...