Corona raakt ons allemaal. Toch worden we niet allemaal even hard getroffen. Het is vervelend als je niet op vakantie of naar zwemles kunt, het is nog veel erger als de zorg die je nodig hebt wordt uitgesteld of als je geen inkomen meer hebt. In een wekelijkse blog stel ik mensen aan je voor die keihard worden getroffen door deze crisis. Je ziet ze niet in de talkshows en nieuwsberichten. Hoe meer wij afstand houden en thuisblijven hoe sneller deze mensen hun leven weer kunnen oppakken. Elke week een reminder als een stok achter de deur om deze lockdown vol te houden. 

Deel vier: Paul ten Bosch – Kapper

‘De lockdown in maart, dat voelde als prepensioen’

‘Begin maart stond al in de krant dat de kappers dicht moesten. Als je dan naar de persconferentie kijkt en je hoort dat het daadwerkelijk moet…dan slik je wel even. Ik en mijn partner hebben een week zitten balen en ons zorgen lopen maken, daarna hebben we een knop omgezet. We zeiden tegen elkaar: ‘We weten niet hoe lang het gaat duren, laten we iets gaan doen’. We zijn pakketjes gaan maken met haarverf en andere producten. Die hebben we naar klanten gestuurd. Daar waren we per dag anderhalf uur mee bezig. De rest van de dag hadden we voor onszelf. Dat was eigenlijk heel fijn. Het voelde als prepensioen. Toen we hoorden: ‘Jullie mogen over een week weer open’ was dat even schakelen!

Ik was altijd heel snel met het betalen van facturen. Nu betaal ik de salarissen en de leveranciers, de rest stel ik uit. Direct na de sluiting kregen we bericht dat we drie maanden onze hypotheek niet hoefden te betalen. Inmiddels lopen we dat bedrag met honderd euro per maand in. Nou, daar ga ik niet van over de kop. Vroeger zou ik mij daar heel druk om gemaakt hebben. Nu niet meer. Het is zoals het is. Natuurlijk scheelt het dat we gebruik mogen maken van de Tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandig ondernemers (Tozo) en de Noodmaatregel Overbrugging voor Werkgelegenheid (NOW). Kostendekkend zijn de regelingen overigens niet hoor.

Op 11 mei mochten we weer open. Het was direct druk. Het leek wel Kerst! Mensen liepen rond met enorme uitgroei of waren geknipt door hun partner. Het zag er niet uit! Die maand hebben we goede omzet gedraaid. Ik heb niemand hoeven ontslaan. Een aantal klanten durft niet te komen. Een ouder stel had onlangs een afspraak. Die hebben ze na de laatste persconferentie afgezegd. ‘We kijken het nog een maandje aan’ zeiden ze. Dat komt voor. Andere ondernemers zoals kledingzaken hier in de straat (Schagchelstraat Haarlem red) hebben het veel moeilijker. Mensen spenderen minder. Haren blijven groeien dus ja, mensen blijven komen.

In de zaak dragen we mondkapjes. Allemaal. Ook de klanten. We zeggen: ‘Als je bij ons geholpen wilt worden draag je een mondkapje’. Hiermee voorkomen we discussies. Ik ga niet met mensen over Corona in discussie. Dat heb ik de afgelopen maanden geleerd. Je kunt de ander toch niet overtuigen. Alles wat de klanten aanraken maken we naderhand schoon met alcohol. Ik dacht dat het veel extra werk zou zijn maar het tegendeel is waar, de zaak is schoner dan voorheen.

Ik heb twee keer meegemaakt dat een werknemer in quarantaine moest omdat iemand in de omgeving misschien Corona had. Het duurt een paar dagen voordat de test afgenomen wordt, vervolgens moet je de uitslag afwachten. Al die tijd kan de werknemer niet werken terwijl deze niet ziek is. Daar moet een regeling voor komen. Loonkosten en vrije dagen lopen namelijk gewoon door. Ik mag niet eisen dat een medewerker vakantie opneemt.

Ik vlieg direct naar Spanje als Corona morgen over is. We hebben daar een appartement. Dat mis ik. Uit eten, dat zou ik ook weer doen. Ik geloof dat we hier doorheen komen en dat de zaak niet zal omvallen. Als dat wel gebeurt? Dan verkoop ik alles en vertrek naar Spanje. Ik moet er niet aan denken om daar voor een baas te moeten gaan werken maar als het niet anders kan dan moet het maar zo. We zijn gematigd positief’.