Je klinkt als je ouders en kunt daar niets aan doen

door | dec 6, 2022 | Blog | 0 Reacties

Home » Blog » Je klinkt als je ouders en kunt daar niets aan doen

“Ik mag nu tablet kijken!” Prinses werpt zich op de grond. Ze huilt en schreeuwt tegelijkertijd. ‘Nou zeg, even dimm…’ De woorden stokken achterin mijn keel. Ik klink als mijn vader. Hoe kan dat? Feit is dat je klinkt zoals je ouders, je kunt daar niets aan doen.  

Voor alle duidelijkheid: ik heb lieve ouders. Heel lief. Zij hebben mij opgevoed met normen, waarden, de hele rimram. Maar, het zijn ook twee mensen opgegroeid in grote gezinnen zonder hechtingsproblematiek. Onze Prinses vraagt om een traumasensitieve opvoeding. Daarin heb ik les gehad, video’s bekeken en boeken gelezen. Ik weet hoe het moet. Toch val ik geregeld terug. Dan hoor ik hoe ik mijn ouders napraat.

‘Bij vermoeidheid en stress vallen we terug op automatische patronen’ stelt de Noorse psycholoog en familietherapeut Hedvig Montgomery: ‘Als je slecht hebt geslapen of als emoties door je heen razen is het moeilijk om de ouder te zijn die je graag wilt zijn. Je hersenen bewandelen de weg van de minste weerstand, de bekende weg, waar jij als kind vertrouwd mee bent geraakt.’ Philippa Perry -psychotherapeut en schrijfster- zegt: ‘Dingen anders aanpakken dan je ouders voelt als spijbelen. Je hoort de afkeuring in je hoofd: “Zou je dat nou wel doen?”

Die automatische patronen zijn als je favoriete sneakers; ingelopen en comfortabel. Je weet wat je moet doen en wat je kunt verwachten. Nieuw gedrag dwingt je hersenen andere verbindingen te gebruiken. Dat voelt onprettig, alsof je nieuwe laarzen aantrekt. Het schoeisel knelt, je krijgt blaren en je wordt onzeker: past dit wel bij mij? Als je pech hebt krijg je opmerkingen van anderen die je onzekerheid voedden.

Ik ga naast de Prinses zitten: ‘Lieverd. Je hebt gelijk. Het is nu tablettijd voor jou. Jij krijgt de tablet, wij kijken de voetbalwedstrijd op de laptop.’ Het gegil stopt. Haar blauwe ogen kijken boos: “Ja! Ik wil Jill kijken!” Ik kan een lach niet onderdrukken. ‘Ik doe je wel een koptelefoon op. Goed? Die mierzoete Amsterdamse – in jóuw wereld kan állés- is onverdraaglijk.’ Ik krijg een knuffel.

In mijn achterhoofd hoor ik mijn vader: ‘Ja hoor, geef d’r maar haar zin!’

 

 

Patty Schrijft = Patty Zoet. 39 jaar, tekstschrijver voor zorg & welzijn, pleegmoeder van een prinses. Samenwonend met Paul en agapornis Fred. Meer lezen? Klik hier.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *