‘Heb je voor mij een koffie zwart en een Latte? Wij zijn van het partijtje boven op zolder.’ De dame achter de counter lacht: ‘Ja, koffie heb je wel nodig om zo’n partijtje door te komen. Ik kom het dadelijk brengen. Sterkte.’ Ze lacht en knipoogt. Terwijl ik terug naar het feestje loop klinkt de stem van Sanne Hans in mijn hoofd: “Je moest eens weten…”

Tussen het kopen van een fiets, het bestellen van de verjaardagstaart en het ophangen van de slingers spelen de beelden van die januaridag in 2017 door mijn hoofd. De film start met: ‘Als er iets is dan hoort u dat vanmiddag’ van de echoscopiste tot: ‘Het is heel erg mis met jullie kindje’ van de verloskundige.

Ik denk aan de arts die mijn hand drukte en zei: ‘Dit is een goede keuze. Sterkte.’

`Door de wind. Door de regen. Dwars door alles heen´

En aan: ‘Jullie komen een kistje ophalen? Dat kinderkistje? In het uitvaartcentrum.

´Door een zee van afstand´

Een familielid dat zei: ‘Je moet elke dag je kop in de wind steken’ als antwoord op mijn vraag hoe ik toch verder moest.

Vandaag vieren we een partijtje. Zeven kleuters uitgelaten door suiker, cadeaus en de -wie mag er dadelijk op het grootste paard rijden- spanning. Dat is genieten, daar heb ik geen koffie voor nodig.

´Door jou ben ik nooit alleen´