Pleegzorg roept vragen op, leerde ik als nieuwbakken pleegouder al snel. Dat sommige vragen gênant, ondoordacht en ronduit beledigend zijn, had ik, naïef misschien, nooit verwacht. Verbijsterd wist ik niet hoe te reageren. Ik deel een aantal van die vragen met jullie. Pas de antwoorden aan naar jouw (pleeg)situatie, dan heb jij altijd een antwoord klaar.

 

‘Wat verdienen jullie eigenlijk aan pleegzorg?’

De kosten voor voeding, verzorging, kleding, zwemles, voorschoolse opvang en vakanties zijn altijd hoger dan de maandelijkse pleegzorgvergoeding die binnenkomt. Pleegouders hebben geen recht op kinderbijslag, kindgebonden budget of aftrekposten via de jaarlijkse belastingaangifte. Ik werk freelance omdat de combinatie pleegzorg en loondienst onhaalbaar was. Het inkomensverlies en pensioengat wat ik hierdoor opliep durf ik niet eens mee te tellen. Dus nee, van de vergoeding blijft niets over.

 

‘Waar gaat de Prinses* naartoe in het weekend?’

‘Ehh nergens?’ stamelde ik. De Prinses* woont 24/7 bij ons. Wij doen met haar wat ieder gezin doet in het weekend: sporten, spelen of naar een feestje. De Prinses* gaat overal mee naartoe. Ze hoort bij onze families zoals alle andere (klein)kinderen. Onze ouders noemt ze opa en oma, de rest van de familie (en ons) noemt ze bij voornaam. Er bestaat ook weekend- en vakantiepleegzorg waarbij het kind grotendeels bij de eigen ouders woont, maar wij hebben bewust voor fulltime pleegzorg gekozen.

 

‘Ben je blij dat de Prinses* blank is?’

34% van de pleegkinderen heeft een niet-westerse achtergrond, 66% is autochtoon. Dat onze Prinses* Nederlands is, met bestek eet en dankjewel zegt verbaast nogal wat mensen is onze ervaring. Men verwacht blijkbaar een getint, ongemanierd en brabbelend kindje. Een kruising tussen Annie uit de gelijknamige musical en Mowgli, het jongetje uit de Disneyfilm Junglebook. Antilliaanse en Surinaamse kinderen zijn binnen de niet-westerse groep oververtegenwoordigd. Waarom? Dat is onduidelijk. Pleegkinderen uit Afrikaanse- of Moslimfamilies zijn er nauwelijks omdat de eigen gemeenschap deze kinderen opvangt, buiten het zicht van hulpverleners.

 

´Waarom woont de Prinses* bij jullie?´

De redenen voor haar uithuisplaatsing zijn ons niet bekend. En zijn onbelangrijk. Belangrijk is dat ze een stabiele en veilige plek heeft.

 

´Verdienen haar ouders het nog om haar te zien?´

Natuurlijk! Ieder kind is loyaal aan zijn ouders. Onze Prinses* ook. Ieder pleegkind in Nederland heeft contact met de eigen ouders, tenzij het kind zelf zegt dit niet te willen of wanneer ouders uit beeld zijn, bijvoorbeeld door emigratie. Ook ouders in detentie hebben bezoekregelingen met hun kinderen.

 

´Had je voor pleegzorg gekozen als je wel ‘eigen’ kinderen had?´

Nee. Pleegzorg had niet in ons opgekomen als onze dochter Jolijn in 2017 gezond en wel geboren was. Ons leven is anders gelopen dan verwacht, maar daardoor niet minder waardevol. De Prinses* weet van Jolijn en de keuze die wij maakten voor pleegzorg. Ze zegt hierover: ‘Jullie boffen maar dat ik kwam.’

 

Wat is de meest gênante vraag die jij als pleegouder ooit kreeg? Ik kijk uit naar jullie reacties.