Ieder pleegkind verlangt naar de eigen ouders. Hoeveel liefde, aandacht en speelgoed jij als pleegouder ook biedt, dit voorkom je nooit. Tot zo ver het slechte nieuws. Het goede nieuws? Behalve luisteren hoef jij als pleegouder niets te doen.

 

‘Dit is mijn pleegmama. Ze is wel lief, toch woon ik liever thuis. Ach ja’

Prinses* haalt haar schouders op, maakt een pirouette, en danst, met haar tablet, de keuken in. Terwijl ze verder vlogt blijf ik in verwarring achter aan de eettafel. Waar kwam die opmerking ineens vandaan? Ik besluit de vaatwasser in te ruimen en verder even niets te doen.

 

‘Mijn geduld raakt op’

zeg ik als je na een knuffel, een plas, een slokje water en het uitdoen van een lamp nóg een keer uit bed stapt. De pyjama die ik pakte was verkeerd, ik poetste je tanden te hard, het bed-ritueel kortom, verliep stroef vanavond. Nu je in bed ligt blijf je mopperen: ‘Schuif op. Je ligt op mijn haar. Ik wil aan deze kant liggen!’

 

‘Je bent boos hé. Omdat je hier bij ons moet wonen’

Ik achterhaal jouw emoties altijd met dit gokspelletje. Je zucht diep en verraadt daarmee dat ik opnieuw bingo heb. ‘En ik mag van jou niks. Waarom moet ik bij jullie wonen?’ Je stem klinkt fel. Ik trek mijn wenkbrauwen op terwijl mijn gedachten over elkaar heen rollen: wat moet ik zeggen? Moet ik überhaupt iets zeggen? Zoek je troost? Of uitleg?

 

‘Je bent verdrietig’

zeg ik. Ik druk een kus op je hoofd. Je knikt. Ik vraag: ‘Wat zou je doen als je bij mama en papa woonde?’ Ik strijk over je hoofd terwijl je vertelt. Anders dan twee jaar geleden –thuis zou je altijd ijsjes eten en opblijven’- zijn je ideeën realistisch. Je praat verder. Ondertussen denk ik koortsachtig met je mee, welke plannen zijn te realiseren?

 

“Mag ik een dikke knuffel van jou?”

Zonder mijn antwoord af te wachten klim je op mijn buik. Ik zeg: ‘Weet je dat ik mijn papa en mama soms ook mis? Als ik ziek ben bijvoorbeeld. Dan wil ik het allerliefste dat oma mij instopt.’ “Echt waar? Maar jij bent oud! Jij bent geen kindje meer!” Ik lach. ‘Ja. Ook als je oud bent zoals ik mis je soms je papa en mama.’ Geduld, begrip en luisteren. Meer had je vanavond niet nodig om rustig in slaap te vallen.

 

Heeft jouw pleegkind wel eens heimwee? Wat doe jij pleegouder? Deel je tips hieronder of via een persoonlijk bericht.