“Patty, in pleegzorgland waait alles vanzelf over. Alle meningen, ongevraagde adviezen en wijzende vingertjes van hulpverleners, leg ze naast je neer.” Dit advies, gekregen van een puber-pleegmoeder, heb ik altijd onthouden. Toch kookte mijn bloed als er in een overleg een ‘weet je wat jij zou moeten doen’ voorbij kwam. Ik dook in de psychologie van het ongevraagd adviseren en leerde drie lessen. Handig om mee te nemen naar jouw volgend (pleegzorg)overleg?
Les 1: Mensen delen graag hun expertise
Ooit in een vergadering gezeten waarbij je dacht: ik moet óók iets zeggen? Dat is voor de hulpverleners in een overleg over jouw pleegzoon of pleegdochter niet anders. Wat daarachter schuilt? Misschien onzekerheid of de wens om te solliciteren bij een van de anderen aan tafel. Lekker laten etaleren die kennis, is mijn ongevraagd advies. Komt er een boektitel of documentaire voorbij? Vraag om de naam. Schrijf ‘m op. Dat vindt de adviesgever leuk.
Les 2: Advies is een dopamine-shot
Wie advies geeft maakt dopamine aan, een hersenstofje dat zorgt voor genot, aandacht en motivatie. Adviseren geeft dus een goed gevoel. De adviesgever denkt: ik deug als mens. Ik los jouw probleem op. Ik bekommer mij om jou! Omdenken helpt in dit soort situaties. Van: ‘Hoe waag je dit te zeggen’ naar ‘Ik gun jouw dit shotje geluk.’ Probeer het maar eens.
Les 3: De adviesgever kent jouw situatie niet
De adviesgever vraagt niet of jij zit te wachten op een advies, doet geen moeite zichzelf in jou te verplaatsen en toont bovendien weinig respect voor jouw beoordelingsvermogen. Juist daarom vallen ongevraagde adviezen zo slecht. Als die ander jou niet serieus neemt, waarom zou jij dat dan wel doen? Als een spiegeleitje in een pannetje van Teflon; laat dit advies lekker van je afglijden.
Zo sla je beleefd ongevraagd advies af:
- Knik driftig
- Zeg: ‘Hmm. Oké. Goh. Interessant.’
- Sluit af met: ‘Dankjewel. We gaan erover nadenken.’
En ga verder met je leven. Was getekend een pleegmoeder die – tegen alle adviezen in – geen naaktkat kocht, schrijf-fysiotherapie aanvroeg of haar pleegdochter op scouting deed.
Wat is ‘t meest bizarre ongevraagde advies wat jij ooit kreeg? Laat een reactie hieronder of hier achter. Vind ik leuk!
Mooi!
Dankjewel Gerry!
Goed advies bestaat nl alleen als het ook als ‘goed’ ontvangen wordt.. anders is het alleen advies en dat valt vaak in de categorie “lief bedoeld maar heb ik niks aan”..
Een zeer herkenbaar stukje tekst dus, dank voor het delen
Graag gedaan Carlijn.
Ik ga helemaal stuk 😂 zo ontzettend veel
Erkenning in wat jij schrijft .
Ook hier gaat het meeste echt het ene oor in en het andere weer met een noodgang uit .
Inmiddels heb ik de ervaring dat opvoeden vanuit je gevoel de aller beste resultaten oplevert . Voor de kinderen maar ook voor ons zelf . En toch overkomt het je ;
Wij kregen na 1 1/5 jaar intensief onderzoek met huis bezoeken , interviews met school , ouders etc naar oa trauma , hechting en autisme het enige advies om bij de fysiotherapeut een juiste pen greep aan te leren. 😂 Zo zonde van alle verloren tijd.
Dankjewel Hanneke!
Inderdaad zo zonde van de tijd, en wat een geld daar allemaal in gaat zitten. Zo zonde.
Wij kregen een advies voor schrijftherapie toen ze drie weken op school zat. Dat vonden we een beetje snel, maar ‘men’ vond het nodig. Uiteindelijk bleek de fysio langdurig ziek en onderbezet. Toen het eenmaal zo ver was, was de therapie niet meer nodig.