Onduidelijkheid, verrassingen en tegenslagen maken onze Prinses* angstig en paniekerig. Ik doe er alles aan om haar dagen voorspelbaar te laten verlopen. Helaas werkt de wereld nogal eens tegen. Hoe je de regie terugpakt als de rest van de planeet onvoorspelbaar reageert lees je in dit blog.

“De klassenindeling voor volgend jaar is nog niet rond. We proberen dit voor de zomervakantie te laten weten”

‘Wat is dit! Dit kán niet! Lekker makkelijk!’ Ik vloekte na het lezen van deze schoolmail tegen mijn laptop. Al mijn begrip – voor corona, leerlingen-met-rugzakjes en het lerarentekort- verdween sneller dan een softijsje in de knuisten van onze Prinses*. Iedereen; de directeur, leerkrachten, onze pleegzorgwerker en therapeuten wilde ik aan de haren bij elkaar slepen. Onze Prinses*, zes weken met zomervakantie zonder de klassenindeling te weten? Dat is drama -slecht slapen, nagelbijten en boosheid- in het kwadraat. Zeg maar dag tegen je zomervakantie.

“Daar is ab-so-luut geen tijd voor. Stel je voor dat iedereen dat gaat vragen!”

De volgende ochtend bij het schoolhek vroeg ik de juf om een oplossing: ‘Kunnen jullie misschien een uitzondering maken? Onze dochter móet weten waar ze volgend schooljaar aan toe is.’ Ik vroeg het schoorvoetend, wetende dat leerkrachten overbelast zijn. De juf reageerde zoals verwacht, als door een wesp gestoken. Een uitzondering maken? Dat kon écht niet.

“Leerkrachten zijn net zo gehecht aan hun lokaal als een protestant aan zijn kerk”

Dus is de kans groot dat alle juffen volgend jaar op dezelfde plek te vinden zijn. Met die gedachte liep ik de volgende middag met de Prinses* langs de vier lokalen van groep twee. ‘Kijk, een van deze groepen wordt jouw nieuwe klas.’ Thuis bekeken we samen de foto’s van alle kleuterjuffen op het online schoolplatform. “Deze ken ik al! riep onze Prinses*. “En die ook. Ik ken ze allemaal.” Wat bleek? Bij ziekte of uitval van haar eigen leerkracht was ze steeds door een van deze juffen opgevangen. Geen onbekende gezichten, wat een opluchting.

“Hallo! Jij wordt mijn nieuwe juf. Ik vind het wel een beetje spannend om bij jou in de klas te komen”

Vijf dagen voor de zomervakantie kwam dan toch de klassenindeling. Vragen om een kennismakingsgesprek? Dát durfde ik niet meer. Maar, even door het raam gluren van de nieuwe klas, dat kon toch best? Ik pakte onze kleuter bij de hand. Samen liepen we na schooltijd naar het lokaal. Aandachtig bekeek de Prinses* de tafels en stoelen: “Die zijn hier veel hoger!” De volgende ochtend en middag gluurden we nog een keer. De dag erop weer. Op de een-na-laatste dag voor de vakantie troffen we de nieuwe juf in het lokaal. Zonder aarzelen stapte onze kleuter het lokaal binnen. Op haar opmerking dat ze het toch wel spannend vond reageerde de juf: ‘Ja, ik snap wel dat het spannend is. Wil je even rond kijken?’ Haar begrip vertederde mij.

Zes weken later huppelde onze kleuter zorgeloos het nieuwe schooljaar in.

Lesson learned? Er zijn altijd dingen waar ik zelf invloed op heb, ook als de wereld onvoorspelbaar reageert. En jij? Wat doe jij als je de regie verliest? Laat een berichtje achter in de comments.