Is nee altijd het antwoord wat je krijgt als je jouw pleegkind vraagt mee te gaan? Start ieder uitstapje met een potje woorden-worstelen, huilbuien of rollen over de grond? Goed nieuws. Het ligt niet aan jou! En het kan anders.

‘Schat we gaan iets leuks doen.’
“Neehee! Ik wil niet.”
‘Het is heel leuk. Je hoeft niet bang te zijn. Kom, op doe je schoenen aan.’
“Ik ga niet mee! Ga maar alleen.”
‘Doe je schoenen en je jas aan.’
“Nee.”
‘Ik doe dit voor jou hé? Dit is ook mijn vrije dag. Ga ik soms iets leuks voor mijzelf doen?”

De Prinses* in tranen, ik boos. Onze dagjes begonnen nooit gezellig. Eenmaal onderweg was de stemming nog kouder dan de gemiddelde temperatuur in Snag (Alaska). Terwijl de Prinses, aangekomen in speeltuin, zwembad of pretpark uitgelaten speelde, bleef ik bozig. Waarom kon het bij ons nooit eens normaal? Gewoon, gezellig?

Blijft ze écht liever thuis?

Natuurlijk niet. Haar nee betekent: ‘Ik weet niet wat we gaan doen. Dat maakt mij angstig.’ Het is geen: ‘Nee, ik wil dit niet.’ Begrijpelijk, maar het irriteert. Ik kan wel iets leukers bedenken dat mijn vrije tijd door te brengen in een zwembad of indoor speeltuin. Ja toch? Tegenwoordig pakken we het anders aan. We nemen de tijd, geven uitleg en bieden de Prinses* een keuze. Nu gaat het ongeveer zo:

‘Schat, kom even bij mij zitten.’
“Waarom?”
‘We gaan iets leuks doen. Dan wil ik je even uitleggen.”
“Ik wil niks doen.”
‘Ik ga het je uitleggen. Dan mag je altijd nog nee zeggen.’
-zucht- “oké”
‘We gaan straks met de bus naar de stad. Daar is een restau…’
“Ik wil niet naar een restaurant!”
‘In dat restaurant kun je lekkere broodjes eten én daar hebben ze katten. 
Die katten mag je knuffelen.’
“Echt?”
‘Ja. Het is een kattencafé. Jij vindt katten leuk en ik ook. Daarom heb ik dit voor ons bedacht. 
Na het broodje eten gaan we weer naar huis. Met de bus.”
“Ik wil daar heen! Gaan we nu?”

De informatie die ze krijgt én de keuzevrijheid maakt dat haar onzekerheid en angst plaatsmaakt voor enthousiasme. Er ontstaat vertrouwen. We gaan écht iets leuks doen. Deze methode kost meer tijd, maar houdt mijn humeur zonnig en mijn bloeddruk laag.

Samenvattend:

1. geef informatie;
2. biedt een keuze;
3. geef het kind tijd om na te denken;
4. Lukt het niet om te kiezen? Zeg dan: ‘Ik ga je helpen… en maak alsnog een keuze.

En jij? Hoe krijg jij jouw pleegkind in de meewerk-stand? Laat een reactie achter in de comments.

_________________________________________________________

Patty Zoet (39) is freelance tekstschrijver, fulltime pleegmoeder voor Prinses* en samenwonend met Paul. Ik hou van Leiden, Agapornissen en plaids, allergisch ben ik voor vergaderingen, wachtrijen en kou.