‘Ligt het aan jou of aan je vriend? Deze vraag, bij voorkeur gesteld aan een lunchtafel met collega’s, kreeg ik jarenlang. Ik dacht na ons IVF-avontuur klaar te zijn met ongepaste vragen. Maar, ook pleegzorg roept vragen op. En die vragen? Die zijn soms behoorlijk tactloos.
“Wanneer gaat ze weer naar huis?” Of de vraag kwam uit interesse of irritatie heb ik nooit begrepen. En ook nooit op doorgevraagd. Dat was onmogelijk. De vraag kwam namelijk meestal als de Prinses binnen gehoorafstand was. Het kostte maanden eer ik een antwoord paraat had: ‘Als ze naar huis kan, dan gaat ze naar huis. Dat beslist de rechter. Tot die tijd blijft ze lekker bij ons.’
´Ze is de allerliefste en allerleukste. Laat dat ´best wel´ maar weg´
“Het is best een leuk kind.” Het was geen vraag, meer een terloopse opmerking. Ik was te verbouwereerd om iets uit te brengen. ‘Wat had je gedacht? Dat ze eruit zag als Annie? Gekleed in lompen?’ Dat had ik de ander willen toebijten. Achteraf natuurlijk. Ze barsten allebei -de een spontaner dan de ander- plotseling in gezang uit, maar daar houdt de vergelijking echt wel op. Bovendien is ze de allerliefste en allerleukste. Dus laat dat ‘best wel’ maar weg.
“Het is toch fijn dat ze bij jullie mag blijven? Ook voor haar?” Ik vind deze vraag knap lastig. Wij beslissen vóór haar. Zij vraagt nergens om. Pleegouders, een bezoekregeling, een ander huis, ze krijgt het er allemaal maar bij. Ze oefent geen enkele invloed uit op de beslissingen die haar toekomst bepalen. Stel die vraag dus nog eens. Over een jaartje of twintig. Als de pubertijd door haar lijf is geraasd en ze volwassen genoeg is om terug te kijken.
“Wie zijn die mensen? Op die foto’s?” De Prinses speelt in haar kamer met een vriendinnetje. Ik sta in ons washok en vang het gesprekje op. Ik kan het luistervinken niet laten: ‘Nou gewoon. Ik heb twee papa’s en twee mama’s. Gaan we nu met de Playmobil?’
En zo is het.
Tot die tijd klop ik alles af op de rand van haar ijzeren ledikant. En hoop ik maar dat we het juiste doen.
Zo herkenbaar maar vast op ander terrein, de opmerkingen die uitstralen de zaak echt niet goed begrepen te hebben..