Na een uurtje buitenspelen stapt de Prinses* huilend over de drempel: ‘Lieke* ging ineens naar huis’ jammert ze. We knuffelen en ik zeg: ‘Je vindt het jammer dat ze naar huis is. Dat begrijp ik wel.’ De Prinses* maakt zich los uit onze omhelzing en kijkt naar mij. Dit moment – omschakelen tussen samen spelen naar zichzelf vermaken – vindt onze Prinses* moeilijk. Hoe wij die overgang doorkomen zonder ruzie lees je in dit blog.

 

“Om vijf uur is het tablettijd”

 

Oh, wat maakt de Prinses* het mij vandaag moeilijk. Zeg ik ja? Dan heb ik een uurtje rust. Zeg ik nee? Bescherm dan je oren maar. Ik zeg: “Om vijf uur is het tablet-tijd. Je moet echt nog een half uur wachten.”

 

‘Wát moet ik dan doe-hoen?’

 

gilt de Prinses* terwijl ze zichzelf theatraal op de grond gooit. Ik grap en zeg: “Hé? Hoor ik daar jouw Playmobil fluisteren? Ja! Ik hoor: “Kom je met ons spelen?” De Prinses* gilt: ‘Neehee!’ In een tweede poging leuk te zijn zeg ik: “Daar staat de stofzuiger. Dan doe je dat toch even?”

 

“Ik ben boven als je mij zoekt”

 

Roept de Prinses* terwijl ze over de grond rolt. Ik vind haar gedrag onredelijk. Het huis staat vol speelgoed, ze heeft bovendien vandaag al genoeg aandacht gekregen. Mijn geduld neemt af merk ik. Rustig blijven lukt mij alleen als ik weg ga uit deze situatie. Ik stap over de Prinses* heen en zeg: ‘Ik zet de kookwekker op dertig minuten. Als ‘ie afgaat is het tablet-tijd. Ik ga de was opruimen. Ik ben boven als je mij zoekt.’

 

“Nog twintig minuten”

 

Boven in het washok zet ik ‘Zonnestralen’ van Acda en de Munnik op. Ik heb één paar sokken in elkaar gefrommeld als de Prinses* achter mij staat: ‘Ik vind deze muziek niet leuk! Ik wil K3!’ Ik zing luidkeels: “Ohohoh even rustig ademhalen.” De Prinses* gilt: ‘Jij bent gemeen!’ Ze stampt het hok uit. Ik zet de muziek wat harder. Nog twintig minuten.

 

“Niet schrikken. Ik kom binnen”

 

zeg ik terwijl ik met een krat schone kleding de kamer van de Prinses* binnenstap. Alle kasten en lades staan open. Duplo, poppenkleertjes en knuffels maken de vloer onzichtbaar. De Prinses* schopt tegen een ballon. Ze kijkt boos. Ik kijk op de klok in haar kamer en zeg: ‘Nog tien minuten.’

 

“Wat heb je mij goed geholpen!”

 

De kookwekker gaat. Ik spits mijn oren. Het gestamp en gegil is opgehouden. Waarom vliegt de Prinses* de trap niet af? Richting de tablet? Ik loop haar kamer in en vind haar op de grond, keuvelend tegen haar pop. “Wat heb je mij goed geholpen” zeg ik. “Terwijl jij speelde ruimde ik de was op. Nu heb je schone kleren in de kast.” De Prinses* kijkt op, lacht en zegt: ‘Weet je Patty? De wekker is afgegaan, maar ik heb geen zin meer in tablet kijken.’

 

Heeft jouw pleegkind ook moeite met omschakelen? Probeer dan dit:

1. Wees duidelijk;
2. Blijf rustig, stap desnoods uit de situatie;
3. Zeg wanneer het kind weer aandacht krijgt;
4. Blijf bij je besluit. Dit geeft duidelijkheid;
5. Gelukt? Geef een compliment.

 

Hoe schakelt jouw pleegkind om? Laat een berichtje achter in de comments

 

_________________________________________________________

Patty Zoet (39) is freelance tekstschrijver, fulltime pleegmoeder voor Prinses* en samenwonend met Paul. Houdt van Leiden, Agapornissen en plaids, allergisch voor vergaderingen, wachtrijen en kou.