Waarom collega-pleegouders ontmoeten fijn is

door | apr 17, 2023 | Blog | 0 Reacties

Home » Blog » Waarom collega-pleegouders ontmoeten fijn is

De wedstrijd voor de beste chit-chat, small talk of kletspraat win ik nooit. Dat maakte mij huiverig om naar de ontmoetingsmiddag voor pleegouders en kinderen te gaan. Mijn nieuwsgierige kant won het ergens van de schuchtere en dus stapte ik, met Prinses* en al, op de fiets richting de indoorspeeltuin. Nooit eerder raakte ik zo makkelijk in gesprek. Echt, zo’n middag is ook iets voor jou pleegouder.

 

‘Hallo. Ik ben een ook een pleegkind. Zullen we spelen?’

Bij binnenkomst in de speeltuin schopt de Prinses* haar schoenen uit. Ze kijkt even om zich heen en loopt dan recht op een meisje af: ‘Hallo. Ik ben ook een pleegkind. Zullen we spelen?’ Het meisje knikt. Samen stuiven ze weg, richting de trampolines. Ik schiet in de lach. Een mama, alleen zittend aan een tafel, lacht mee: ‘Zo makkelijk als dat gaat hé op die leeftijd. Zullen wij ook maar bij elkaar gaan zitten? Alleen is maar alleen.’ Nog geen vijf minuten na binnenkomst zitten we gedrieën aan tafel. Een voltijds-pleegmama, een deeltijder en een in between. We passen zó in een wervingsfolder. Na het uitwisselen van onze namen vliegen onze prangende vragen over tafel:

 

‘Het perspectief? Is dat al bekend bij jullie?´

‘Hoe gaat het met jou en de ouders? Zijn ze een beetje oké?’

 

Af en toe onderbroken door een kind met honger, dorst of pijn, praten we verder:

 

‘Al die afspraken. Hoe doe jij dat met je werk?’

‘Het afwijzen van een aanbod? Dat gaat steeds makkelijker. Echt. Het moet passen anders hou je het niet vol.’

 

‘Kom. Wij gaan samen. Dan kan mama nog even kletsen’

Ineens hangt de Prinses* aan mijn arm: ‘Patty? Je moet mee naar de lasergame.’ De pleegzorgwerker die deze middag coördineert ziet mijn twijfel en grijpt meteen in: ‘Kom. Wij gaan samen. Dan kan mama nog even lekker kletsen.’ Om vijf uur is het etenstijd. Het is een feestje vandaag en dus is er patat, een snack en ijs. Aan tafel steek ik zoals iedere avond mijn riedel af: ‘Prinses*, niet alles hoeft op. Rustig eten en goed luisteren naar je buikje.’ Een van de mama’s glimlacht: ‘Eten. Dat blijft een ding hé? Altijd bang voor tekort.’ Oh, wat is dit fijn denk ik. Geen ‘ah joh laat dat kind toch’ of ‘nou zeg wat ben jij streng.’ Nee, gewoon begrip.

 

‘Met twee nieuwe telefoonnummers verlaten we de speeltuin’

Om zes uur is het feestje echt voorbij. Met een hoofd vol indrukken en twee nieuwe telefoonnummers verlaten we de speeltuin. De Prinses* glimlacht van oor tot oor terwijl ze zegt: ‘Weet je Patty? Vandaag was het echt leuk om een pleegkind te zijn!’ Ik kus de Prinses* op haar hoofd en zeg: ‘En ik was vandaag een blije pleegmama.’ Het delen, vergelijken en uitwisselen van onze ervaringen maakte deze middag waardevol, de spelende kinderen maakten dat mogelijk.

 

En jij? Waar ontmoet jij andere pleegouders? Laat een reactie achter. Zo helpen wij elkaar.

 

________________________________________________________

Patty Zoet (39) is freelance tekstschrijver, fulltime pleegmoeder voor Prinses* en samenwonend met Paul. Houdt van Leiden, Agapornissen en plaids, allergisch voor vergaderingen, wachtrijen en kou.

 

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *