Onze eerste vakantie met zijn drieën was een ramp. Huilend reden we het terrein af. Vakantie vieren met een pleegkind vraagt om voorbereiding. Inmiddels hebben we een vakantie-modus gevonden die werkt voor ons allemaal. Dat gun ik jou ook. In drie blogs deel ik graag mijn tips met je. Dit is deel twee: neem familie of vrienden mee.

‘Help! Ik zoek een vakantiepark, kleinschalig, mét zwembad én kindvriendelijk.’

Onze zoektocht naar prikkelarme campings en vakantiehuisjes bracht ons naar kind-onvriendelijke seniorenparadijzen. Zo had ons eerste huisje geen aparte slaapkamer waardoor niemand sliep. Het tweede huisje ontbrak het aan een speeltuin. Geleerd van onze ervaringen boekten we daarna een huisje met een schommel en trampoline. Urenlang duwden wij die schommel omdat er geen speelkameraadjes waren. Tegenwoordig gebruik ik de kennis van andere pleegouders. Urenlang websites bekijken en scrollen? Dat doe ik niet meer. “Ik zoek een vakantiepark, kleinschalig, met zwembad en kindvriendelijk”, vraag ik via Facebook. Zo’n oproepje levert altijd tientallen reacties op.

‘Ik begrijp er niks van. Ze vond het hier zo leuk de vorige keer!’

Een engeltje was onze Prinses* in dat huisje op de Veluwe. De volgende vakantie -in hetzelfde huisje- was één grote strijd. Huilend zat ik in ons vakantiehuisje onderaan de trap. Pret in het verleden is geen garantie voor de toekomst, leerde ik. Wat bleek? De Prinses* was al die eerste vakantie vooral bang geweest. Vakantie? Ze had geen flauw idee wat het was. Waar was ons huis? Waar waren haar ouders? Haar speelgoed? Uit angst was ze poeslief. Had ik dat eerder geweten dan had ik voorgelezen uit Nijntje in de tent of Kaatje in het vliegtuig. Of ik had dit filmpje van Kinderen voor Kinderen bekeken.

‘De glijbaan is nu geel!’

Verrassingen? Daar houden we niet van. Voor vertrek bekijken we foto’s en filmpjes van onze vakantiebestemming. De Prinses* mag kiezen in welke kamer ze slaapt en wat we bij aankomst eten.. Een aftelkalender -hoeveel nachtjes tot we weer naar huis gaan- maken we vooraf en die gaat ook mee in de koffer. Onze voorbereiding is zo grondig dat de Prinses* tijdens onze laatste vakantie verbaasd door de speeltuin riep: ‘De glijbaan is nu geel!’ De eigenaar bleek ‘m te hebben overgeschilderd.

‘Volgend jaar ga je met je ouders op vakantie.’

Had mij dit jaren geleden gezegd, ik had tegen mijn voorhoofd getikt. We aarzelden allemaal, maar de vakantie werd één groot feest. We kampeerden op loopafstand – buiten gehoorafstand- op hetzelfde veld. Iedere ochtend kroop de Prinses* uit de tent om bij opa en oma een boterham met pindakaas te eten. En wij? Wij draaiden ons nog een keer om. Omdat je pleegkind niet 24/7 voorbeeldig is zien jouw naasten ook hoe zwaar de zorg kan zijn. Of zoals mijn moeder zei: ‘Jullie mogen haar best wat vaker brengen hoor.’

Heb jij een bestemming die pleegkind-vriendelijk is? Neem jij ook familie mee? Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Laat het weten in de comments.

Dit blog is deel van een drieluik. Lees hier deel 1 en deel 3.