Overprikkeld in het winkelcentrum

door | aug 29, 2022 | Blog | 1 reactie

Home » Blog » Overprikkeld in het winkelcentrum

Het is zondagmiddag. De zon schijnt. Papa en mama lezen een boek in de tuin, de kleuter speelt met een vriendinnetje rondom het huis. Idyllisch. In mijn hoofd ontvouwt zich een idee. Ik hoor mijzelf zeggen: ‘In Leidschendam zit een grote boekwinkel met kinderafdeling. Gaan we kijken?’ Een krankzinnig idee. Achteraf. 

 

Van onze tuin, lieflijk en groen, naar dit winkelcentrum is nogal een overgang. Essentiële behoeftes zoals zuurstof, daglicht en zelfstandigheid zijn in deze mall vervangen door airco’s, neonlicht en afhankelijkheid. Het is zo’n ruimte waar je aan het publiek afleest welke dag, seizoen en tijdstip het is. Het is druk, ik zie korte broeken, de eettentjes zijn nagenoeg leeg. Kortom, een zomerse dag in het weekend, ergens tussen lunchtijd en avondeten in. Ik raak overweldigd. Onze kleuter ook.

‘Schat! Bij ons blijven! Het is hier harstikke druk, straks zijn we je kwijt.

Je hebt gisteren al een ijsje op.

Heb jij mijn mobiel? Ze wil met die teddybeer op de foto.

Wat zie je? Een snoepwinkel? Ja heerlijk. Nee, schat gaan we niet doen.

Ik vroeg je toch bij ons te blijven?’

Het freelance bestaan – dagenlang werken in pyjama-, en de zorg voor een kleuter – haastig winkelen onder tijdsdruk-, heeft mijn koopgedrag drastisch beperkt. Ik consuminder door omstandigheden, de milieuwinst is bijvangst. Ik versla de consumeerprikkel, zoals je een verslaving overwint, maar ik kan in dit shoppingparadijs mijn koopimpuls nauwelijks bedwingen. Mijn favoriet merk chocolade, pannen en tassen, allen hebben hier een eigen winkel. Wat is mijn banksaldo eigenlijk?

‘Ah, hier is de boekwinkel. Zo! Dit is prachtig. Nee, ze hebben echt niks teveel gezegd.

Heb jij die kleine? Ik dacht dat ze bij jou was? Ah! Daar ben je. Blijf je in de buurt?

Ja, dat spel speel je op school. Dat weet ik. Leg maar weer terug. Zet maar op je verlanglijstje.

Nee, ik weet niet over hoeveel nachtjes Sinterklaas komt.

Ik neem dit kookboek* mee. Klopt, ik ben niet jarig. Daar heb ik hard voor gewerkt. Ja, jij werkt ook hard op school. Nee, jij krijgt geen cadeau omdat je hard werkt. Ja, dat is verschrikkelijk oneerlijk.’   

Mensen die inspireren, je aan het lachen maken en met wie je een gesprek kunt voeren. Ze moeten ergens zijn, maar waar? Mensen die te hard lachen, te hard praten, te dichtbij komen, die kom ik wel overal tegen. “Weet je wat het met jou is? Jij vind mensen heel leuk. Als ze maar niet kijken, praten of überhaupt ademhalen” zei een vriend ooit.

‘Terug naar de auto dan maar? Waar stonden we? P5? Dit is A3. Moeten we dat hele stuk lopen?

Nee, schat het is niet zo ver. Je bent vijf. Je kunt prima lopen. Kom op, loop even door.

Oeps, pas op voor die meneer. Je doet je handjes over je oren? Ja, het geluid is hard.

Ben je moe? Nou, vooruit dan maar. Natuurlijk doet dit pijn aan mijn rug. Ja, ik vind jou ook lief.´

Sensory overload, oftewel sensorische overprikkeling, ontstaat wanneer je vijf zintuigen (horen, zien, voelen, ruiken en proeven) overbelast raken. Je lichaam weet niet welk zintuig prioriteit te geven waardoor je geïrriteerd, moe en gestrest raakt. De oplossing? De trigger achterhalen en deze vervolgens reduceren of, beter nog, vermijden.

´Ik zet je in de autostoel. Nee, je mag niet los achterin. Daarom niet!

Ik weet niet waar knuffievlinder is.

Ja, het is heel lang rijden.

Arm binnenboord! Ik doe nu de deur dicht.´

´Schat? Gas op die lolly. Ik wil naar huis. Nu!´

 

 

 

* In het kookboek staat dit recept voor kaasbroodjes. Een antigif tegen overprikkeling. Heerlijk.

 

1 Reactie

  1. Ik snap je compleet Patty, die kleine van ons heeft haat ogen uitgekeken en genoten van jullie idee om naar de boekenwinkel te gaan

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *