Permanent gelukkig dankzij Margot

door | mei 23, 2022 | Blog | 0 Reacties

Home » Blog » Permanent gelukkig dankzij Margot

‘Een zeldzaam eerlijk boek over moederschap’ prijkt op de achterflap van het boek: ‘Is het al zeven uur?’ geschreven door Margot C. Pol. En hoewel de zaterdagse Volkskrantbijlage al drie jaar teveel leesvoer is las ik dit boek in drie avonden uit. Margot is mijn nieuwe opvoedgoeroe. Vier lessen uit het boek deel ik graag met jullie.

 

Verwaarloos je kinderen liefdevol

Hou op met nog harder je best doen voor je kind, het mag best wat minder. Wij jonge ouders brengen anderhalf keer zoveel tijd door met onze kinderen als onze ouders in de jaren zeventig. Dit brandt ons op waardoor we ongeduldig en permanent oververmoeid zijn. En daar voelen wij ons dan weer schuldig over. Toegegeven, ik ben geen oermoeder. Ik spring niet enthousiast op voor een spelletje domino, ik veto papa en mammaatje spelen en voor knutselwerkjes spreek ik mijzelf moed in. Ik vind het heerlijk om een boek te lezen terwijl de prinses zich naast mij vermaakt met een emmer water of een doos duplo. Dus, weg met dat zeurende stemmetje wat zegt: ‘Zou jij niet eens….? Nee, ik ben liefdevol aan het verwaarlozen.’

 

Eet wat je lekker vind, doe wat je leuk vind

Sloof je niet zo uit, eis geen dankbaarheid. Na een slopende dag waarin de Prinses zich verveelde in de speeltuin eet ze de pasta – speciaal voor haar aangepast want mevrouw zit in een vleesloze periode- niet op. Wanneer ze haar toetje weigert: “Er zit appel in, ik wilde ro-zij-nen” ontplof ik. ‘Een beetje dankbaarheid zou fijn zijn’ bijt ik haar toe. Maar, is dat wel zo? Heeft ze gevraagd om een uitstapje naar die ecologisch-biologisch-kindvriendelijke speelboerderij? En de pasta zonder zakjes en pakjes? Nee. Dus voortaan eten we wat wij lekker vinden en maken we ook weer eens een volwassenenuitstapje.

 

Laat anderen maar cum laude afstuderen in de opvoedkunde

Opvoeden is geen afstudeerproject, opvoeden is loslaten. Fietsen, zonder luier slapen, zichzelf aankleden, als deze kleine meid mij een ding geleerd heeft dan is het wel dat zij zelf aangeeft waar ze aan toe is. Dus, als ze na acht zwemlessen aan mij vraagt: ‘Mag ik al naar badje twee?’ ren ik niet naar de zwemjuf, maar zeg ik: ‘Zwemmen doe je voor je plezier. Al heb je honderd zwemlessen nodig, dat maakt ons niet uit.’ Ondertussen vraag ik mijzelf af hoe die prestatiedruk, die ik haar wilde besparen, toch doorgesijpeld is.

 

Werk om je kinderen heen

Oftewel; plooi je werkuren om je kinderen heen, werk als je kinderen op school/bij opa&oma/je partner/ of op de peuterspeelzaal zijn. Zijn ze vrij? Dan ben jij dat ook. Ik kan jaloersig zijn op jarenvijftig moeders. Kwam er een kind? Dan bleef je thuis. Wij zijn gedwongen, (als je financiën het tenminste toelaten), te kiezen tussen werken of thuisblijven, fulltime of parttime werken, kinderopvang of gastouder. Iedere keuze brengt een berg schuldgevoel met zich mee. Margot en ik zijn freelancers en plannen onze werk om de kinderen heen. Wij gaan ´s avonds met een gerust hart slapen: er zijn stukjes getikt én er is gespeeld in de speeltuin.

Margot, mocht je dit lezen. Dank, dank, dank! En je krijgt de groetjes van Toine Kamphuis.

Het boek is uiteraard te bestellen via je eigen boekhandel of via Bol.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *