‘Patty? Als ik naar school ga, mag ik dan ook op de foto? Alle kindjes gaan op de foto. Allemaal, behalve ik.’ Als nieuwbakken pleegouder kregen wij strikte regels opgelegd over foto’s, video en social media. Wij volgden die regels braaf op, en misten daardoor ontwikkelingen van onze pleegdochter. Een pleidooi om zelf te blijven nadenken.

Vooraf

Bij plaatsing is ons adres, kinderopvang en telefoonnummer geheim voor de ouders en familie van onze Prinses*. Wij legden het kinderdagverblijf (kdv) onze media-regels op: geen foto’s of video’s. Nooit. In de twee jaar dat ze op het kdv leerde en speelde bleef haar ‘portal’ leeg. Geen foto te zien. Ook haar online dagboek is onbeschreven.

 

‘Wat deed ze daar eigenlijk?’

Nauwelijks over de drempel van het kdv dook Prinses* bovenop het speelgoed of viel ze een leidster in de armen. Bij het ophalen ’s middags huilde ze: ‘Ik wil hier blijven!’ Prinses* had het naar haar zin, zoveel was duidelijk. Maar, wat deed ze daar eigenlijk? Op weg naar huis, achterop de fiets, probeerde ik steeds te achterhalen wat ze die dag deed. Maar, behalve pasta met rode saus en een paar namen van andere kindjes bleef het gissen waarom ze het kdv zo leuk vond.

 

‘Wat hebben wij veel gemist’

Onze ‘no photo policy’ is losser wanneer Prinses* twee jaar later naar school gaat. School kreeg toestemming om foto’s te plaatsen in het portal. Nu we bijna dagelijks foto’s ontvangen besef ik: wat hebben wij veel gemist. En ook nu nog, Prinses* is bijna zeven, blijft zo’n schooldag lastig te reconstrueren. Met een foto erbij lukt dit vaak wel. Dat is natuurlijk ook de reden waarom men kiest voor zo’n portal. Gebeurtenissen navertellen? Dat is onmogelijk voor een peuter of kleuter.

 

Onnodig waren onze zorgen

Waar we in zwembaden en kleedkamers ouders aanspreken: -‘Hallo? Mijn kind hoeft niet in onderbroek in jouw telefoongeheugen’- is zo’n ouderportaal een digitaal Fort Knox. Geen contract? Geen inlog. Opties om mee te kijken, handig voor oppas-grootouders of, zoals in ons geval, biologische ouders, bestaan niet. Ja, je kunt je eigen inloggegevens delen, maar weet jij waar de andere 44 ouders uit de klas toestemming voor hebben gegeven? Wat gij niet wilt…vul zelf maar in.

 

Prinses* voelde zich buitengesloten

En dat is, behalve dat we haar ontwikkeling misten, onze grootste spijt. Ze heeft zich jarenlang, onterecht en onnodig, een uitzondering gevoeld. Waar we doorgaans creatief zijn (zo verstuurden wij ooit kerstkaarten met onze handen i.p.v. onze gezichten erop) hebben we, onnadenkend, een protocol opgevolgd. Wat kan wél? Daar hadden we over na moeten denken.

 

Lessons learned?

Vraag jezelf, voordat je de digitale poort vergrendelt, af:

• hoe groot is het risico op het lekken van foto´s of informatie?
• wat zijn de consequenties van zo’n lek voor de veiligheid van jou, het pleegkind of je gezin?
• zijn er andere opties? Onherkenbaar fotograferen of het pleegkind alleen op de foto zetten?
• is een dagboek of een ander foto-loos bericht mogelijk?

 

Ik ben benieuwd naar ervaringen van andere pleegouders. Welke keuzes hebben jullie gemaakt? Laat het weten.