‘Jeetje. Wat jij zegt raakt mij. Moeten jullie niet opschalen? Naar een leidinggevende ofzo?’ Aan de koffie tijdens de zwemles van onze dochters loop ik leeg over het gedoe thuis. Gedoe is er altijd -in pleegzorgland gaat nooit álles goed-, maar dreigt ons nu te overspoelen. Natuurlijk schalen we op, maar dat kost tijd. Hoe ‘overleef’ je in de tussentijd? Ik deel mijn tips graag met jullie.

 

‘Patty? Eh, die is thuis’

In een overleg met hulpverleners, zeker wanneer het moeilijk gaat, barst ik in huilen uit, ga ik schreeuwen, nemen mijn emoties het kortom over. Paul lukt het beter bij de feiten te blijven.  Wanneer de samenwerking dus stroef verloopt, gaat hij in zijn eentje.

 

‘Bel Paul maar’

De appjes en belletjes met hulpverleners zijn niet tijdrovend, wel stressvol. Zeker als er problemen zijn. Stress die ik, in periodes waarin Prinses* meer aandacht nodig heeft, kan missen als buurmans grasmaaier op zondagochtend. Ik zeg daarom: ‘bel Paul maar.’ Dat ik op dat moment meer zorgtaken op mij neem houdt ons allebei overeind.

 

‘Een glimlach in de pan is een glimlach aan tafel’

Deze quote hangt aan de muur van ons lievelingsrestaurant. Die glimlach in de pan verdwijnt zodra het stressvol is thuis. Want, wie slooft zich nog uit als er aan tafel ruzie en chagrijn is? Maar, ik weet ook: die glimlach boven een bord heerlijk eten, daar teer ik toch minstens een dag op. Dus sleep ik mijzelf naar de supermarkt om ieders lievelingskostje te halen.

 

‘Ze zei goedemorgen. Dat was fijn’

Ken je Oprah Winfrey nog? In de jaren ’90 preekte ze het bijhouden van een ‘gratitude journal’, in slecht Nederlands vertaald als dankbaarheidsdagboek. Hoe het werkt? Schrijf iedere dag drie dingen op die goed gaan, waar je blij van wordt of waar je dankbaar voor bent. Het geeft energie voor de rest van de dag. Ik weet, soms moet je ze met een loep zoeken (ik leerde dankbaar zijn voor een uitgesproken goedemorgen bijvoorbeeld), maar die lichtpuntjes zijn er wel. Echt.

 

‘Wie weet nog iets leuks?’

Pinksteren. Dat betekende een lang weekend plus een studiedag vrij. Ik zag de bui al hangen dat ik Prinses*, niet in staat zichzelf te vermaken, vier dagen lang moest entertainen. Ik voelde mijzelf bij voorbaat al uitgewrongen. Ik appte vijf ouders uit ons netwerk en vroeg: ‘wie weet nog iets leuks? Een activiteit, spelletje of een knutsel? Met een paar ideeën en drie speeldates rolden wij uiteindelijk zonder gedoe door het lange weekend heen.

 

Zo houden wij onszelf overeind. Tot de storm voorbij is. Meebrullen op dit nummer, of deze, helpt mij ook.

 

Hoe blijf jij in evenwicht? Deel je tips hieronder of mail.